Siebe
2013-08-30 15:48:25 UTC
Aldus heb ik begrepen.
De onderrichtingen van de Boeddha worden wel verdeeld in drie cycli, of drie
omwentelingen van het Wiel van Dharma.
In de eerste omwenteling van het Wiel van Dharma onderrichtte de Boeddha de
vier edele waarheden en het niet bestaan van een zelf in de persoon.
In de tweede omwenteling van het Wiel van Dharma stond niet alleen het niet
zelf van de persoon centraal maar werd dit aangevuld met het niet-zelf van
objecten of verschijnselen.
Het hoofdonderwerp van de derde omwenteling is Boeddha Natuur.
In deze laatste omwenteling onderwees Boeddha dat de hoofd oorzaak van
verlichting al aanwezig is bij levende wezens in de vorm van Boeddha-Natuur.
Er worden drie fasen onderscheiden. Eentje waarbij deze Boeddha onontdekt
is, nog volledig versluierd. Dit beschrijft de fase van een doorsnee wezen.
Eentje waarbij deze deels gezuiverd is, er is notie van, dwz, een
rechtstreekse ervaring er van. Dit beschrijft de fase van de bodhisattva. Er
is nog altijd sprake van versluieringen in de stadia van bodhisattva. En
eentje waarbij alle sluiers zijn verwijderd. Dit is de fase van het
Boeddhaschap. Dit is de volledig ontplooiing van het potentieel van geest.
Over de aard van Boeddha Natuur wordt verschillend gedacht in verschillende
scholen. Volgens de ene school is het een louter leegte, een louter lege
ruimtelijkheid.
In een andere school, de Shentong Madhyamaka, is Boeddha Natuur de
onafscheidelijke vereniging van ruimtelijkheid en helder licht oftewel
ruimtelijk en gewaarzijn.
Een onafscheidelijke vereniging in die zin dat waar vuur is ook warmte is.
De eerste school, de Rangtong Madhyamaka geheten, beschouwen de kwaliteiten
van een Boeddha, zoals diens onbegrensd mededogen, helderziendheid, en
allerlei bijzondere vermogens, als iets wat nieuw ontstaan is en ontstaat
uit verdienstelijke daden. De tweede school beschouwt de kwaliteiten
onafscheidelijk van de Boeddha Natuur zelf. Ze zijn niet nieuw veroorzaakt.
Ze bestaan ook niet voorwaardelijk maar zijn eigen aan de Boeddha Natuur
zelf die ingeboren is, niet in de tussentijd verwijlt en ook niet eindigt.
Omdat Boeddha zo is, dwz, onveranderlijk, niet onderhevig aan ziekte,
verval, verouderen, en vergankelijkheid is het de derde edele waarheid, de
beeindiging van lijden.
Heel vaak wordt het voorbeeld van goud in erts gebruikt om te illustreren
hoe de relatie is tussen iets bereiken wat er eigenlijk al volledig is. Goud
in erts, omringd door waardeloos spul, is in wezen al puur. Maar om alle
kwaliteiten zoals diens zuiverheid en glans tevoorschijn te laten komen, tot
zijn volle recht te laten komen zeg maar, moet het wel ontdaan worden van
het waardeloze spul. Zo is ook met Boeddha Natuur. Hoewel in wezen zuiver en
voorzien van talloze kwaliteiten, moet er toch een soort bewerking
plaatsvinden in de vorm van het vrijmaken/zuiveren van deze natuur van de
sluiers, die bijkomstig zijn. Dan manifesteren de kwaliteiten zich volledig,
ongestoord, onversluierd.
Het is alleen maar omdat er sluiers bestaan dat we op dit moment niet
allemaal helderziend zijn, spontaan mededogend, en spontaan allerlei
boeddha-activiteiten vertonen en lijden.
Spontaan moet in dit verband begrepen worden als niet-intentioneel, niet met
voorbedachte rade. Zo wordt boeddha-activiteit beschreven in bijvoorbeeld de
Uttara Tantra Shastra. Een Boeddha denkt niet: "wie zal ik vandaan eens
helpen en hoe". Boeddha-activiteit is zonder dat soort overwegingen.
Wat betreft de sluiers. Er wordt gesproken over twee hoofd soorten sluiers,
die van verstorende emoties zoals haat en begeerte en de sluiers van kennis.
Beide sluiers bestaan uit grovere en subtielere aspecten. En worden
verwijderd op de verschillende paden. Eerst worden altijd de grove
verwijderd, later de subtielere. Bij de sluier van kennis moet je denken aan
het geloof in zelf (en ander) en bijvoorbeeld de notie van dualiteit die er
is in de geest. Sluiers, met name de subtielere blijven hardnekkig
voortbestaan.
Dit was een korte schets.
Siebe
--- news://freenews.netfront.net/ - complaints: ***@netfront.net ---
De onderrichtingen van de Boeddha worden wel verdeeld in drie cycli, of drie
omwentelingen van het Wiel van Dharma.
In de eerste omwenteling van het Wiel van Dharma onderrichtte de Boeddha de
vier edele waarheden en het niet bestaan van een zelf in de persoon.
In de tweede omwenteling van het Wiel van Dharma stond niet alleen het niet
zelf van de persoon centraal maar werd dit aangevuld met het niet-zelf van
objecten of verschijnselen.
Het hoofdonderwerp van de derde omwenteling is Boeddha Natuur.
In deze laatste omwenteling onderwees Boeddha dat de hoofd oorzaak van
verlichting al aanwezig is bij levende wezens in de vorm van Boeddha-Natuur.
Er worden drie fasen onderscheiden. Eentje waarbij deze Boeddha onontdekt
is, nog volledig versluierd. Dit beschrijft de fase van een doorsnee wezen.
Eentje waarbij deze deels gezuiverd is, er is notie van, dwz, een
rechtstreekse ervaring er van. Dit beschrijft de fase van de bodhisattva. Er
is nog altijd sprake van versluieringen in de stadia van bodhisattva. En
eentje waarbij alle sluiers zijn verwijderd. Dit is de fase van het
Boeddhaschap. Dit is de volledig ontplooiing van het potentieel van geest.
Over de aard van Boeddha Natuur wordt verschillend gedacht in verschillende
scholen. Volgens de ene school is het een louter leegte, een louter lege
ruimtelijkheid.
In een andere school, de Shentong Madhyamaka, is Boeddha Natuur de
onafscheidelijke vereniging van ruimtelijkheid en helder licht oftewel
ruimtelijk en gewaarzijn.
Een onafscheidelijke vereniging in die zin dat waar vuur is ook warmte is.
De eerste school, de Rangtong Madhyamaka geheten, beschouwen de kwaliteiten
van een Boeddha, zoals diens onbegrensd mededogen, helderziendheid, en
allerlei bijzondere vermogens, als iets wat nieuw ontstaan is en ontstaat
uit verdienstelijke daden. De tweede school beschouwt de kwaliteiten
onafscheidelijk van de Boeddha Natuur zelf. Ze zijn niet nieuw veroorzaakt.
Ze bestaan ook niet voorwaardelijk maar zijn eigen aan de Boeddha Natuur
zelf die ingeboren is, niet in de tussentijd verwijlt en ook niet eindigt.
Omdat Boeddha zo is, dwz, onveranderlijk, niet onderhevig aan ziekte,
verval, verouderen, en vergankelijkheid is het de derde edele waarheid, de
beeindiging van lijden.
Heel vaak wordt het voorbeeld van goud in erts gebruikt om te illustreren
hoe de relatie is tussen iets bereiken wat er eigenlijk al volledig is. Goud
in erts, omringd door waardeloos spul, is in wezen al puur. Maar om alle
kwaliteiten zoals diens zuiverheid en glans tevoorschijn te laten komen, tot
zijn volle recht te laten komen zeg maar, moet het wel ontdaan worden van
het waardeloze spul. Zo is ook met Boeddha Natuur. Hoewel in wezen zuiver en
voorzien van talloze kwaliteiten, moet er toch een soort bewerking
plaatsvinden in de vorm van het vrijmaken/zuiveren van deze natuur van de
sluiers, die bijkomstig zijn. Dan manifesteren de kwaliteiten zich volledig,
ongestoord, onversluierd.
Het is alleen maar omdat er sluiers bestaan dat we op dit moment niet
allemaal helderziend zijn, spontaan mededogend, en spontaan allerlei
boeddha-activiteiten vertonen en lijden.
Spontaan moet in dit verband begrepen worden als niet-intentioneel, niet met
voorbedachte rade. Zo wordt boeddha-activiteit beschreven in bijvoorbeeld de
Uttara Tantra Shastra. Een Boeddha denkt niet: "wie zal ik vandaan eens
helpen en hoe". Boeddha-activiteit is zonder dat soort overwegingen.
Wat betreft de sluiers. Er wordt gesproken over twee hoofd soorten sluiers,
die van verstorende emoties zoals haat en begeerte en de sluiers van kennis.
Beide sluiers bestaan uit grovere en subtielere aspecten. En worden
verwijderd op de verschillende paden. Eerst worden altijd de grove
verwijderd, later de subtielere. Bij de sluier van kennis moet je denken aan
het geloof in zelf (en ander) en bijvoorbeeld de notie van dualiteit die er
is in de geest. Sluiers, met name de subtielere blijven hardnekkig
voortbestaan.
Dit was een korte schets.
Siebe
--- news://freenews.netfront.net/ - complaints: ***@netfront.net ---